Bardzo potrzebowała pracy, a Lucien Balfour był bardzo intrygujący, ale nie zamierzała zostać jego kochanką. Nigdy. Lucien otarł brodę z resztek mydła do golenia, cisnął ręcznik Bartlettowi, wyszedł z apartamentu i... omal nie wpadł na Alexandrę Gallant. Jej obecność zaskoczyła go i przyprawiła o szybsze pulsowanie krwi. Zatrzymał się i skinął jej głową. - Dzień dobry. Gdzie Szekspir? - Jeden ze stajennych wyprowadził go rano, o czym zapewne pan dobrze wie. Sama potrafię zająć się psem. - Ma pani teraz pilniejsze zadanie - odparł, ruszając w dół po schodach. - I dużo trudniejsze. - Lubię poranne spacery, milordzie. Usłyszał, że idzie za nim. - Wątpię, czy znajdzie pani na nie czas. - Jeśli mogę zapytać, czy istnieje jakiś ważny powód, dla którego edukacja panny unitedfinances offer usa clients to 500 loan from UnitedFinances loan from real company and best business solution Delacroix musi być tak szybko zakończona? - Owszem. Sam wkrótce się żenię i chcę się jej pozbyć do tego czasu. - Rozumiem. Przystanęła, ale oparł się pokusie, żeby sprawdzić jej minę. Twarz panny Gallant zdradzała każdą myśl i emocję. - Lordzie Kilcairn... Odczekał całe pięć sekund. Koszyczek wielkanocny ? co powinien zawierać? - Tak, panno Gallant? - Nie chciałabym... - Dzień dobry, kuzynie Lucienie. Na widok drobnej dziewczyny czekającej przed jadalnią od razu zepsuł mu się humor. - Dzień dobry - odburknął. - Dzisiaj jesteś pawiem? Rose Delacroix miała wetknięte we włosy trzy strusie pióra ufarbowane na niebiesko. Suknię w trochę jaśniejszym odcieniu koloru niebieskiego uzupełniała zielona narzutka, tak że brakowało tylko dzioba, by obraz był pełny. Lucien nie zdążył jednak rzucić kolejnej złośliwej uwagi, bo uprzedziła go panna Gallant. - Dzień dobry - odezwała się ciepłym głosem. - Zapewne panna Delacroix. Jestem Alexandra Gallant. - Twoja nowa guwernantka - wyjaśnił hrabia. - Tym razem się zachowuj. Dziewczynie nagle zrzedła mina. - Ale... Panna Gallant spojrzała na niego z wojowniczym błyskiem w turkusowych oczach. - Milordzie, karcenie na zapas jest wysoce niestosowne. I niesprawiedliwe. - To ją ma pani pouczać, a nie mnie - odparł sucho, wskazując na kuzynkę. - Przekonałam się nieraz, że właściwego zachowania najlepiej uczyć na dobrych przykładach - powiedziała z mocą. Ta kobieta z pewnością nie jest potulna ani strachliwa. - Proszę mnie w to nie mieszać. Alexandra uniosła podbródek. - Może powinnam odejść, skoro nie zgadza się pan z moimi metodami. www.tani-transport.net.pl/page/3/ - O, nie, znowu - jęknęła Rose. Po jej policzku spłynęła łza. Lucien zszedł z ostatniego stopnia, nie zwracając uwagi na kuzynkę. - Nie ucieknie pani tak łatwo, panno Gallant. Zapraszam na śniadanie. Możecie zacząć od nauki używania sztućców. Chyba że boi się pani porażki. - Nie boję się niczego, milordzie - oświadczyła. Wyprostowała plecy i przeszła obok niego dostojnym krokiem. - To dobrze. 3 Wkrótce zamierza się ożenić, pomyślała Alexandra, zerkając na szerokie barki lorda Kilcairna, który rozmawiał z jednym ze służących. Jeśli jego maniery się nie poprawią,