zainteresowania. Najwidoczniej kompletnie oszalała.
Bardzo potrzebowała pracy, a Lucien Balfour był bardzo intrygujący, ale nie zamierzała zostać jego kochanką. Nigdy. Lucien otarł brodę z resztek mydła do golenia, cisnął ręcznik Bartlettowi, wyszedł z apartamentu i... omal nie wpadł na Alexandrę Gallant. Jej obecność zaskoczyła go i przyprawiła o szybsze pulsowanie krwi. Zatrzymał się i skinął jej głową. - Dzień dobry. Gdzie Szekspir? - Jeden ze stajennych wyprowadził go rano, o czym zapewne pan dobrze wie. Sama potrafię zająć się psem. - Ma pani teraz pilniejsze zadanie - odparł, ruszając w dół po schodach. - I dużo trudniejsze. - Lubię poranne spacery, milordzie. Usłyszał, że idzie za nim. - Wątpię, czy znajdzie pani na nie czas. - Jeśli mogę zapytać, czy istnieje jakiś ważny powód, dla którego edukacja panny szkolenie z zakresu ochrony danych osobowych Delacroix musi być tak szybko zakończona? - Owszem. Sam wkrótce się żenię i chcę się jej pozbyć do tego czasu. - Rozumiem. Przystanęła, ale oparł się pokusie, żeby sprawdzić jej minę. Twarz panny Gallant zdradzała każdą myśl i emocję. - Lordzie Kilcairn... Odczekał całe pięć sekund. Jeśli urlop w Kołobrzegu to tylko apartament blisko morza kołobrzeg z basenem i wygodnymi apartamentami - Tak, panno Gallant? - Nie chciałabym... - Dzień dobry, kuzynie Lucienie. Na widok drobnej dziewczyny czekającej przed jadalnią od razu zepsuł mu się humor. - Dzień dobry - odburknął. - Dzisiaj jesteś pawiem? Rose Delacroix miała wetknięte we włosy trzy strusie pióra ufarbowane na niebiesko. Suknię w trochę jaśniejszym odcieniu koloru niebieskiego uzupełniała zielona narzutka, tak że brakowało tylko dzioba, by obraz był pełny. Lucien nie zdążył jednak rzucić kolejnej złośliwej uwagi, bo uprzedziła go panna Gallant. - Dzień dobry - odezwała się ciepłym głosem. - Zapewne panna Delacroix. Jestem Alexandra Gallant. - Twoja nowa guwernantka - wyjaśnił hrabia. - Tym razem się zachowuj. Dziewczynie nagle zrzedła mina. - Ale... Panna Gallant spojrzała na niego z wojowniczym błyskiem w turkusowych oczach. - Milordzie, karcenie na zapas jest wysoce niestosowne. I niesprawiedliwe. - To ją ma pani pouczać, a nie mnie - odparł sucho, wskazując na kuzynkę. - Przekonałam się nieraz, że właściwego zachowania najlepiej uczyć na dobrych przykładach - powiedziała z mocą. Ta kobieta z pewnością nie jest potulna ani strachliwa. - Proszę mnie w to nie mieszać. Alexandra uniosła podbródek. - Może powinnam odejść, skoro nie zgadza się pan z moimi metodami. Twitter - O, nie, znowu - jęknęła Rose. Po jej policzku spłynęła łza. Lucien zszedł z ostatniego stopnia, nie zwracając uwagi na kuzynkę. - Nie ucieknie pani tak łatwo, panno Gallant. Zapraszam na śniadanie. Możecie zacząć od nauki używania sztućców. Chyba że boi się pani porażki. - Nie boję się niczego, milordzie - oświadczyła. Wyprostowała plecy i przeszła obok niego dostojnym krokiem. - To dobrze. 3 Wkrótce zamierza się ożenić, pomyślała Alexandra, zerkając na szerokie barki lorda Kilcairna, który rozmawiał z jednym ze służących. Jeśli jego maniery się nie poprawią,